Mangalnaths reizen en de boddhiboom
Door: perik
Blijf op de hoogte en volg perik
22 November 2011 | Nederland, Eindhoven
Dag mensen,
Manglanth is me komen opzoeken in Rishikesh. Hij is de yogi met wie ik vorig jaar 2 weken ben rondgetrokken. Het was in de ashram een hele beleving. Murti de selfmade baba wilde zich natuurlijk laten gelden. Ik moet hem nageven dat hij een mooie serenade zong voor mangalnath. Murties duty is verder zijn gevecht tegen de bikinivrouwen. Her en der zie ik hem met mensen in de weer om zijn kant van het verhaal uit te leggen (zie eerdere verslag). De meesten pakken het niet echt en sommigen wuiven hem weg. Verder is het wel een goeie grappige gast die houdt van monologen (van zijn kant) en zijn oren alleen van Krishna heeft gekregen om naar hemzelf te luisteren.
Swiss baba, die 1 jaar zijn mond heeft gehouden om het licht te zien, heeft het alleen nog maar over vrouwen en sex, of koeien en sex sinds hij dit jaar een kortstondige relatie heeft gehad met een agressieve chinese osho aanhangster.
Trouwens er is nog een onderwerp waar hij verzot op is. Dat zijn de bangbolletjes die hij voor 1 euro koopt en waar je uren van in de 7de hemel bent. Hij lacht om al die stonede backpackers die met hun met koeiepoep, kaarsvet, incens en wat al niet meer versneden softdrugs zich verder een armeluisbestaan moeten opleggen.
Mangalnath heeft Ram ook nog ontmoet. Het zijn wel 2 verschillende types. Ram luisterend en Mangalnath flink opgevend over zijn kwaliteiten en siddhi's (paranormale gaven). Ze zijn beiden onderlegd in Kriya en kundalini meditatie. Wat dat betreft zitten ze in 1 lijn.
De 13de ben ik er met Mangalnath op uit getrokken. Met de gewone bus vervoer van Rishikesh naar Varanasi. De 1ste bus was prima. Ik had 2 plaatsen voor mezelf. De 2de was al wat minder en de 3de was er zo eentje waar je de knieen niet tussen het bankje kon proppen vanwege ruimtegebrek.
Uiteindelijk in Allahabad aangekomen. Als een speer richting de plek getrokken waar 3 rivieren samen komen. De yamuna, Ganges en een ondergrondse rivier. Ons maar weer eens flink laten afzetten door een bootje dat ons naar het midden van de rivieren bracht. Daar konden we op een ponton een veilige dip op deze heilige plek nemen. Er was nog een groep Iniers op de boot die de as van een overleden familielid uitstrooiden. Leuke lui. Er waren tientallen bootjes met pelgrims en aan de waterkant waren nog eens 100den pelgrims verzameld. Op de achtergrond een groot fort. Een leuke stop.
Even rusten en wat rondkijken is er bij mangalnath niet bij. Aan de kant na wat vettige hap uit eetstalletjes de rikshaw naar het station genomen en een bus naar varanasi gepakt. Rikshaw in varanasi naar de ashram. Een nathashram. We kwamen er in de avond aan. Het is een hele mooie oude met ondergrondse ruimte met diverse beelden. Alhoewel Mangaknaths "sekte" niet aan beelden doet (wat dat betreft zeg maar de protestanten onder de ashrams maar dan anders) waren er hier toch enkele gplaatst. De nathyogi was niet ter plaatse, een brahmin en enkele leerlingen wel. We konden slapen en kregen een lekkere maaltijd voorgeschoteld.
De volgende dag zijn we naar sarnath vertrokken. 1st het mooie museum in toen met mangalnath de ashram gezocht waar Boeddha zijn kunals (dikke oorringen) van zijn leraar, een nathyogi volgens Mangalnath, kreeg. Die gaten zijn aardig groot en het kost 3 weken om te genezen. Misschien iets voor Paul van La route.
Daarna zijn we het hertenpark in gegaan waar boeddha zijn 1ste lessen gaf aan zijn leerlingen. Eindelijk nam hij eens wat de tijd om alles te zien al had ik het er nog wel langer vol gehouden.
Van varanasi zijn we de volgende ochtend naar boddhgaya vertrokken. Ik heb op de wachtlijst een kaartje gekocht voor Khajuraho 3 dagen later en Mangalnath een voor naar Boddhgaya. Ik vond het al raar dat hij een kaartje kon bemachtigen maar toen de trein kwam, blijk hij een ordinairiticket te hebben gekocht. Ik met mijn grote rugzak kon de trein niet eens in. Me toch maar naar binnen geperst. Na 10 minuten frotten was ik 2 meter verder. Mijn gelijkmoedigheid was gedaald tot het vriespunt. De mensen die op het bagagerek zaten hadden medelijden en lieten me na 1 uur er bij zitten. Ik heb Mangalnath uitgelegd dat dit echt niet kan met zo'n rugzak. Die heb ik maar gelaten voor waar die was op hoop van zegen dat ie niet gepikt zou worden.
Na een korte bustocht in bodhgaya aangekomen. Meteen voor 2 dagen een hotel geboekt (na 20 hotels want ze willen geen baba en buitenlander in 1 kamer, er wordt te vaak gestolen door nepbaba's). Zo Mangalnath zei ik dat wordt 2 dagen niet reizen.
Bodhgaya is echt mooi. Elk beetje boeddhistisch land heeft er een tempel in eigen stijl). Het gebeuren rond de Boddhiboom waar boeddha het licht zag is mooi om te zien. Ik heb er inmiddels een dag of 4 getoefd. Van allerlei landen komen er verschillende monniken en pelgrims langs. Er is net een thaise samenkomen afgerond dus ik voel me al een beetje in Thailand. Nu begint er een chinese. Of ie goed bedoeld is of als spionagepraktijk dient, daar ben ik nog niet achter. De hoofdmonnik zingt aardig vals.
Mangalnath heb ik 2 dagen geleden op de bus gezet. Die reisde me wat te snel en ik begon wat geirriteerd te worden van zijn manier van reizen. Een goede gast om af en toe is op te zoeken maar zijn manier van reizen heb ik 20 jaar geleden afgeschaft. Je zit constant in de bus of trein (of eigenlijk staat) en als dat niet is dan zijn we onderweg naar een station om te kijken hoe laat er de volgende dag een trein of bus gaat. Als er een half uurtje op een dag gemediteerd werd dan was het veel. Ik begrijp wel dat het de bedoeling is om gelijkmoedig te blijven van dit allen maar voor die gelijkmoedigheid helemaal in de versnipperaar is verdwenen heb ik maar besloten weer op mijn eigen manier te reizen. Dat is op mijn dooie gemak tot ik er geen zin meer in heb of alles gedaan heb wat me goed leek om te doen en op naar de volgende bestemming.
De laatste dagen ga ik lekker terug met 3ac ticket naar rishikesh. Eens wat andere yogaklasjes volgen. Een dagje met Erik uit Peru en Ram optrekken alvorens naar Thailand te vliegen de 29ste.
Ynske sterkte met het aansterken.
Hans ik vertrek uit nederland om de oliebollenkramen te ontvluchten. Mijn meditatienivo is nog niet van dien aard dat het geen verlangens meer oproept. Van verlangen komt afkeer. Zo begint de ellende voor de nog niet verlichte mens. Wie weet hangt je afkeer van de kerstbal wel samen met die van het verlangen naar oliebollen.
Tot lees is
Manglanth is me komen opzoeken in Rishikesh. Hij is de yogi met wie ik vorig jaar 2 weken ben rondgetrokken. Het was in de ashram een hele beleving. Murti de selfmade baba wilde zich natuurlijk laten gelden. Ik moet hem nageven dat hij een mooie serenade zong voor mangalnath. Murties duty is verder zijn gevecht tegen de bikinivrouwen. Her en der zie ik hem met mensen in de weer om zijn kant van het verhaal uit te leggen (zie eerdere verslag). De meesten pakken het niet echt en sommigen wuiven hem weg. Verder is het wel een goeie grappige gast die houdt van monologen (van zijn kant) en zijn oren alleen van Krishna heeft gekregen om naar hemzelf te luisteren.
Swiss baba, die 1 jaar zijn mond heeft gehouden om het licht te zien, heeft het alleen nog maar over vrouwen en sex, of koeien en sex sinds hij dit jaar een kortstondige relatie heeft gehad met een agressieve chinese osho aanhangster.
Trouwens er is nog een onderwerp waar hij verzot op is. Dat zijn de bangbolletjes die hij voor 1 euro koopt en waar je uren van in de 7de hemel bent. Hij lacht om al die stonede backpackers die met hun met koeiepoep, kaarsvet, incens en wat al niet meer versneden softdrugs zich verder een armeluisbestaan moeten opleggen.
Mangalnath heeft Ram ook nog ontmoet. Het zijn wel 2 verschillende types. Ram luisterend en Mangalnath flink opgevend over zijn kwaliteiten en siddhi's (paranormale gaven). Ze zijn beiden onderlegd in Kriya en kundalini meditatie. Wat dat betreft zitten ze in 1 lijn.
De 13de ben ik er met Mangalnath op uit getrokken. Met de gewone bus vervoer van Rishikesh naar Varanasi. De 1ste bus was prima. Ik had 2 plaatsen voor mezelf. De 2de was al wat minder en de 3de was er zo eentje waar je de knieen niet tussen het bankje kon proppen vanwege ruimtegebrek.
Uiteindelijk in Allahabad aangekomen. Als een speer richting de plek getrokken waar 3 rivieren samen komen. De yamuna, Ganges en een ondergrondse rivier. Ons maar weer eens flink laten afzetten door een bootje dat ons naar het midden van de rivieren bracht. Daar konden we op een ponton een veilige dip op deze heilige plek nemen. Er was nog een groep Iniers op de boot die de as van een overleden familielid uitstrooiden. Leuke lui. Er waren tientallen bootjes met pelgrims en aan de waterkant waren nog eens 100den pelgrims verzameld. Op de achtergrond een groot fort. Een leuke stop.
Even rusten en wat rondkijken is er bij mangalnath niet bij. Aan de kant na wat vettige hap uit eetstalletjes de rikshaw naar het station genomen en een bus naar varanasi gepakt. Rikshaw in varanasi naar de ashram. Een nathashram. We kwamen er in de avond aan. Het is een hele mooie oude met ondergrondse ruimte met diverse beelden. Alhoewel Mangaknaths "sekte" niet aan beelden doet (wat dat betreft zeg maar de protestanten onder de ashrams maar dan anders) waren er hier toch enkele gplaatst. De nathyogi was niet ter plaatse, een brahmin en enkele leerlingen wel. We konden slapen en kregen een lekkere maaltijd voorgeschoteld.
De volgende dag zijn we naar sarnath vertrokken. 1st het mooie museum in toen met mangalnath de ashram gezocht waar Boeddha zijn kunals (dikke oorringen) van zijn leraar, een nathyogi volgens Mangalnath, kreeg. Die gaten zijn aardig groot en het kost 3 weken om te genezen. Misschien iets voor Paul van La route.
Daarna zijn we het hertenpark in gegaan waar boeddha zijn 1ste lessen gaf aan zijn leerlingen. Eindelijk nam hij eens wat de tijd om alles te zien al had ik het er nog wel langer vol gehouden.
Van varanasi zijn we de volgende ochtend naar boddhgaya vertrokken. Ik heb op de wachtlijst een kaartje gekocht voor Khajuraho 3 dagen later en Mangalnath een voor naar Boddhgaya. Ik vond het al raar dat hij een kaartje kon bemachtigen maar toen de trein kwam, blijk hij een ordinairiticket te hebben gekocht. Ik met mijn grote rugzak kon de trein niet eens in. Me toch maar naar binnen geperst. Na 10 minuten frotten was ik 2 meter verder. Mijn gelijkmoedigheid was gedaald tot het vriespunt. De mensen die op het bagagerek zaten hadden medelijden en lieten me na 1 uur er bij zitten. Ik heb Mangalnath uitgelegd dat dit echt niet kan met zo'n rugzak. Die heb ik maar gelaten voor waar die was op hoop van zegen dat ie niet gepikt zou worden.
Na een korte bustocht in bodhgaya aangekomen. Meteen voor 2 dagen een hotel geboekt (na 20 hotels want ze willen geen baba en buitenlander in 1 kamer, er wordt te vaak gestolen door nepbaba's). Zo Mangalnath zei ik dat wordt 2 dagen niet reizen.
Bodhgaya is echt mooi. Elk beetje boeddhistisch land heeft er een tempel in eigen stijl). Het gebeuren rond de Boddhiboom waar boeddha het licht zag is mooi om te zien. Ik heb er inmiddels een dag of 4 getoefd. Van allerlei landen komen er verschillende monniken en pelgrims langs. Er is net een thaise samenkomen afgerond dus ik voel me al een beetje in Thailand. Nu begint er een chinese. Of ie goed bedoeld is of als spionagepraktijk dient, daar ben ik nog niet achter. De hoofdmonnik zingt aardig vals.
Mangalnath heb ik 2 dagen geleden op de bus gezet. Die reisde me wat te snel en ik begon wat geirriteerd te worden van zijn manier van reizen. Een goede gast om af en toe is op te zoeken maar zijn manier van reizen heb ik 20 jaar geleden afgeschaft. Je zit constant in de bus of trein (of eigenlijk staat) en als dat niet is dan zijn we onderweg naar een station om te kijken hoe laat er de volgende dag een trein of bus gaat. Als er een half uurtje op een dag gemediteerd werd dan was het veel. Ik begrijp wel dat het de bedoeling is om gelijkmoedig te blijven van dit allen maar voor die gelijkmoedigheid helemaal in de versnipperaar is verdwenen heb ik maar besloten weer op mijn eigen manier te reizen. Dat is op mijn dooie gemak tot ik er geen zin meer in heb of alles gedaan heb wat me goed leek om te doen en op naar de volgende bestemming.
De laatste dagen ga ik lekker terug met 3ac ticket naar rishikesh. Eens wat andere yogaklasjes volgen. Een dagje met Erik uit Peru en Ram optrekken alvorens naar Thailand te vliegen de 29ste.
Ynske sterkte met het aansterken.
Hans ik vertrek uit nederland om de oliebollenkramen te ontvluchten. Mijn meditatienivo is nog niet van dien aard dat het geen verlangens meer oproept. Van verlangen komt afkeer. Zo begint de ellende voor de nog niet verlichte mens. Wie weet hangt je afkeer van de kerstbal wel samen met die van het verlangen naar oliebollen.
Tot lees is
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
