peyir national park en de rest ervoor

Ik was bij amma ashram gebleven. Ik had me dus ingeschreven, kwam met 3 anderen op de kamer. De colombiaanse jongen daar zou ik niet veel mee communiceren. Hij was bezig met 45 daagse oefening in stilte. Alleen af en toe een vrolijke glimlach op zijn gezicht liet zien dat hij het wel grappig vond allemaal.
Christian zat bij me op de boot. Hij komt uit zweden, waar hij toeristen voor 500 euro per dag een mooie dag op de sneeuwscooter rond rijdt. Hier had hij af en toe geen geld om de richshaw van 30 cent te betalten. Die heb ik hem dan maar toe gestopt. Die backpackers toch. Verder wel mooie verhalen uit het hoge noorden van zweden. - 40 slaapzakken met een gaatje om de arm doorheen te steken als er wat gedaan moet worden zonder dat hij uit de slaapzak hoefde.
Dan is er nog Frazer. Die hed het ook al 5 weken uit gehouden in de ashram.
Om 5 uur kregen we een video waar de 100den miljoenen dollars donaties die binnen kwamen goed besteed leken te worden over heel de wereld. Amma reist heel de wereld door. Waar een ramp is geweest is ze te vinden om de mensen te troosten.
Ook wel knuffel mamma genoemd. Ze geeft soms drshans van 20 uur aan een stuk waar mensen in de rij staan om een knuffel van haar te krijgen. Ik meen eddy zoe maar het kan ook een ander zijn geweest, heb ik eens op tv gezien. Die ging allerlei ashrams en plekken in india af op zoek naar spiritualiteit. Hij vond alles maar zozo. Toen hij aan de beurt was bij hughmama moest ie met wat moeite erkennen dat het hem toch wat had gedaan.
Vanaf de 1ste dag wordt duidelijk gemaakt dat er een soort programma is dat ama goed acht om u en mij aan te houden. Niks is verplicht, dat klonk me dus goed in de oren.
's Morgens mantra's zingen (bidden zeg maar). Ik ging dan naar de vuurpuja. Die werd schitterend uit gevoerd door een brahmin (priester) die daarvoor was opgeleid. Hij doet allerlei geheime gebaren en maakt offers in het vuur. Bijkomend voordeel is dat het zonder geluid gepaard gaat. Hij is wel een uur lang druk in de weer. Dat ziet er allemaal goed uit. Je moet er wel om 5 uur inj de ochtend zijn. Dat is dus niet voor iedereen weggelegd. Het volgende is yoga. De leraren waren er niet dus dat deed ik zelf met nog een zooitje anderen op het dak van een van de gebouwen. De 1ste dag liep ik het verkeerde dak op en werd ik door een strenge vrouw vermaand terug te gaan. Daar sliepen alleen maar vrouwen. Wat dat betreft is het een gescheiden toestand.
Dan bieden ze de mogelijkheid om naar een kantoortje te gaan om Karma te doen. Dit is vrijwilligerswerk. Werken zonder daar de vruchten van te plukken. Zo ver kwam het echter bij mij niet. Ene hanuman, een amerikaan en aanhanger van het 1ste uur, toen amma nog een klein tempeltje had. Nu staan er een soort van wolkenkrabbers en huist het in hoogtijdagen 10.000 aanhangers en nieuwsgierigen. Afijn, enen Hanuman sprak me aan tijdens het eten of ik naar zijn boerderij wilde gaan kijken. Dat leek me wel wat, nog niet wetende dat ik werd geronseld om voor hem Brahmi te gaan plukken in een klein slootje. Na het eten liepen we er heen. Hij hield niet op met praten over het geluk dat ik met amma in aanraking was gekomen. Als hij wat vroeg en ik wilde antwoord geven, wachtte hij dit niet af maar begon hij weer met zijn preek. Een ander geliefd onderwerp van hem was de menopauze van zijn vriendin. Hoe ontzettend kwaad ze kon worden en wat er aan te doen.
Bij het slootje aangekomen was christian de zweed al aan het werk gezet. Die was al een uur bezig en hield het wat later voor gezien. Hanuman loiep hem wel doen maar zijn grote opgezetten ogen lieten blijken, och wat sneu voor die jongen, die begrijpt nog niet dat het goed is om hier vrijwillig dit ayurvedisch medicinale kruidje te plukken zonder daar iets voor terug te hoeven. Zelf leek zijn taak het aansturen en ronselen van anderen. Omdat hij zelf niet al te veel deed dan zijn preken ongevraagd bij iedereen afsteken.
Het bleek ook dat hij de Brahmi zelf elke dag nam en voor een autistische jongen. Voor hem was het dus niet zo zelfopofferend als amma bedoeld had. We hebben er veel grappen over gemaakt dus achteraf waren die uurtjes toch nog goed besteed. Ik was niet echt voorbereid op dit werk dus had ik mijn broek aan waar de tel geregeld uit viel en bijna in het slootje belande.
Op de terugweg vertelde hij de Brahmi mee naar hiuis te nemen om het te wassen. Ik denk dat het zijn huis niet meer verliet totdat het door hem genuttigd was.
Hij probeerde me te laten beloven de dag erop weer terug te komen maar ik heb dat nog even in het midden gelaten zoals de meesten wel kunnen begrijpen.
Toen ik een uurtje later mijn tel. wilde pakken was deze verdwenen. Ik heb hem met mijn andere tel proberen te bellen maar niemand p0akte hem op. Ik ben dus op zoek gegaan naar het slootje van de brahmi. Dat was nog niet zo makkelijk. Uiteindelijk gevonden maar geen tel. Ook even in het ondiepe slootje gewroed maar niet gevonden. Nog vaak gebeld maar niemand pakte op, gevonden voorwerpen niet. Dus ik ging er van uit dat het weg was. Beetje lastig omdat ik er elke dag mee scypte maar niks aan te doen.
De volgende middag ben ik met de boot naar allepy gegaan. Weer een prachtige rit. Daar aangekomen zijn we in een keurig en goedkoop hotelletje beland. Daar ben ik 5 dagen gebleven. Frazer bleef ook een dag extra zodat we samen een romantisch paddelboottochtje door de kleine kanaaltjes van de backwaters konden maken. Het duurde heel de dag en we kregen eten in het huis van de paddelbootman. In de ochtend kregen we idly, Ja Hans, vers gemaakte idly (gestoomde broodjes met curry). Inj de middag een thalli op bananenblad. Zo hoord dat tenminste.
In de avond kwamen we langs een politieburo. Ik dacht, laat ik deze telefoon maar is melden. Ik probeerde uit te leggen wat er was gebeurd en als ik met de andere tel belde er geen antwoord kwam. Behalve deze enen keer dan. De man aan de andere kant had een oplader aangeschafd en gaf aan dat ik het ding kon ophalen in de ashram. Mooi. Ze wilde de de aangifte ook niet opnemen want het was niet in hun district. Dat zou weer 8 uur met de boot of 3 uur met de bus bgetekenen.
De volgende dag ben ik hem gaan halen. Met de bus heen en boottocht van 5 uur terug. Hij wilde per se geen geld aanpakken. Ook niet voor het goede doel. Ik moest alleen de oplader afrekenen die die had aangeschaft.Dat geld moet ik dan maar slijten aan een arm plasticverzamelaartje of zo.
Een dag later ben ik naar een bijna verlaten strand gegaan, Marari beach. Hardstikke mooi.
Nog een dag wat rond gebust naar een moie tempel. Ik dacht dat er een voortelling in het auditorium zou beginnen dus ben er maar bij gaan zitten. Dat bleek dus een huwelijk te zijn. Echt hondereden genodigden en 1 niet genodigde dus.
Nu ben ik al een paar dagen in Kumily. Hier is een nationaal park. Ik heb er een 2 daagse trekking gedaan. Echt supermooi rondom een meer en in de bossen, open grasvelden. Slapen in een tent met een diepe greppel er omheen om de wilde olifanten buiten te houden.
Het was er heel groen dus ik verwachte hooguit 2 apen en een kingfisher te zien. Die laatste dan in de vorm van een fles. Echt heel veel wilde olifanten gezien, buffels, sambar (groot hert) apen een stekelvarken, veel vogels enz.
's Morgens kwam ik met mijn bagae aankakken in mijn oranje albert hein tas. Ik was in de veronderstelling dat dat wel in het kamp gedropt zou worden. Niet dus. Dus besloten alles achter te laten op het fototoestel na en mijn zonnebril. Voor dat ene nachtje zou het wel lukken.
's avonds laat ging het ontzettend bliksemen en donderen. Onwaarschijnlijk maar waar bleven de regendruppels in de lucht hangen.

Ik stop er maar weer eens mee. Morgen weet ik nog niet waar ik heen ga. Munnar of kochi of 1 dagje uitrusten.
Gegroet allen en tot nog is een keertje